แทงมวย สเต็ป แมงกะพรุนทะเลน้ำลึกในทะเลเซเลเบสใกล้ฟิลิปปินส์ ปารีส – ซ่อนตัวอยู่ในความมืดและความลึกลับ สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรลึกมีอยู่ในโลกที่อุดมสมบูรณ์อย่างไม่น่าเป็นไปได้ รอดชีวิตจากอาหารที่ขาดแคลนและอยู่ภายใต้แรงกดดันที่จะบดขยี้ปอดของมนุษย์ สภาพแวดล้อมที่เป็นปรปักษ์อย่างยิ่งซึ่งจะอยู่ภายใต้ความสนใจในการประชุมสุดยอดมหาสมุทรแห่งสหประชาชาติที่สำคัญในลิสบอนในสัปดาห์นี้ ได้ทำให้ผู้อยู่อาศัยในนั้นพัฒนาลักษณะพิเศษของมนุษย์ต่างดาวมากมายและเทคนิคการเอาชีวิตรอดที่แปลกประหลาด
สัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ในความลึกที่ปราศจากแสงแดด ตั้งแต่ปลาหมึกยักษ์ที่พันหนวดของมันไว้รอบจินตนาการของลูกเรือและนักเล่าเรื่อง ไปจนถึงสิ่งมีชีวิตที่มีดวงตาขุ่นมัว หรือร่างกายที่โปร่งใสราวกับแก้ว และปลาตกเบ็ดที่มีไฟหน้าในตัวก็ดูชั่วร้ายสว่างไสว แสดงให้เห็นว่าความมืดมิดยังมีชีวิตด้วยแสงไฟ
– สิ่งมีชีวิตที่ ‘เหลือเชื่อ’ – แทงมวย สเต็ป
จนถึงกลางศตวรรษที่ 19 นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าชีวิตเป็นไปไม่ได้เกินกว่าสองสามร้อยเมตร “พวกเขาจินตนาการว่าไม่มีอะไรเลย เพราะไม่มีแสง ความกดดัน ความหนาวเย็น และการขาดอาหาร” นาดีน เลอ บริส ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยซอร์บอนน์ บอกกับเอเอฟพี ระหว่าง 200 ถึง 1,000 เมตร (650 ถึง 3,300 ฟุต) แสงจะค่อยๆ จางหายไปจนหมดสิ้นและสว่างไสว ที่ 2,000 เมตร ความดัน 200 เท่าของบรรยากาศ
จากที่ราบก้นบึ้งไปจนถึงร่องลึกที่ลึกกว่าเอเวอเรสต์สูง การดำรงอยู่ของสัตว์น้ำยังคงดำเนินต่อไปในความหลากหลายอันน่าทึ่ง “เมื่อผู้คนนึกถึงทะเลลึก พวกเขามักจะนึกถึงพื้นทะเล” คาเรน ออสบอร์น จากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติสมิทโซเนียนกล่าว “แต่น้ำที่อยู่ระหว่างนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ที่น่าเหลือเชื่อ มีชีวิตมากมาย”
ชาวน้ำเปิดเหล่านี้เผชิญกับความท้าทายที่น่าเกรงขาม พวกเขาไม่มีที่หลบซ่อน “ไม่มีสาหร่ายให้หลบซ่อน ไม่มีถ้ำหรือโคลนให้ขุด” ออสบอร์นกล่าว “มีผู้ล่ามาจากด้านล่าง จากข้างบน จากทั่วทุกมุม”
– เจ้าแห่งการปลอมตัว –
กลวิธีหนึ่งคือการล่องหน สิ่งมีชีวิตบางชนิดเป็นสีแดง ทำให้แยกแยะได้ยากในสภาพแวดล้อมที่แสงสีแดงกรองผ่านไม่ได้อีกต่อไป คนอื่นทำให้ตัวเองโปร่งใส นำหนอนใยแมงมุมโปร่งใสซึ่งมีขนาดตั้งแต่ไม่กี่มิลลิเมตรไปจนถึงยาวประมาณ 1 เมตร แล้วร่อนไปตามน้ำโดยกระพือปีกที่กางออก “พวกมันดูเหมือนใบเฟิร์น” ออสบอร์นกล่าว
“พวกมันเป็นสัตว์ที่สวยงามและพวกมันยิงแสงเรืองแสงสีเหลืองออกจากปลายแขน อะไรจะดีไปกว่านี้” ตามรายงานของสำนักงานบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา (US National Oceanic and Atmospheric Administration) ระบุว่าสัตว์ประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ที่อาศัยอยู่ระหว่าง 200 ถึง 1,000 เมตรผลิตแสงได้เอง กระบวนการทางเคมีนี้อาจเป็นประโยชน์สำหรับการป้องกัน การสืบพันธุ์ หรือการหาอาหาร แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าทำไมสิ่งมีชีวิตจำนวนมากจึงมีวิวัฒนาการมา NOAA กล่าว
– “ทะเลหิมะ” –
เนื่องจากไม่มีพืชพันธุ์อยู่รอบๆ และสัตว์ต่างๆ กระจัดกระจายในที่กว้างใหญ่ที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อหายไป สิ่งมีชีวิตในท้องทะเลลึกมักมีปัญหาในการหาอาหารเป็นชีวิต “ถ้าคุณโชคดีและโดนอาหารของคุณ บิงโก! แต่คุณอาจไม่เห็นอีกเป็นเวลาสามสัปดาห์” ออสบอร์นกล่าว อีกทางเลือกหนึ่งคือการเลี้ยงคนตาย
อนุภาคอินทรีย์จากผิวน้ำ – ร่างของสัตว์และพืชที่สลายตัว ผสมกับอุจจาระ ล่องลอยลงไปในสิ่งที่เรียกว่า “หิมะในทะเล” เศษกระดาษที่เป็นซากศพนี้เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์ในส่วนลึกของมหาสมุทร นอกจากนี้ยังเป็นสายใยของสัตว์ทะเลน้ำลึกหลายชนิด รวมทั้งหมึกแวมไพร์สีแดงเลือด ซึ่งตรงกันข้ามกับชื่อเสียงของมัน มันดูดกลืนหิมะในทะเลอย่างสงบ เมื่อยักษ์ใหญ่อย่างปลาวาฬที่ตายแล้วจมลงสู่ก้นทะเล พวกมันจะถูกสัตว์กินของเน่าลดขนาดเป็นกระดูกอย่างรวดเร็ว
– พรมแดนสุดท้าย –
เนื่องจากมหาสมุทรส่วนใหญ่ยังไม่ได้สำรวจ จึงมักกล่าวกันว่าเรารู้เกี่ยวกับพื้นผิวดาวอังคารมากกว่าที่เราทำเกี่ยวกับพื้นทะเลบนโลกของเรา แต่ต่างจากอวกาศ นักวิทยาศาสตร์ยังคงค้นหาชีวิตแม้ในสภาวะที่ไม่เป็นมิตรที่สุด เช่นเดียวกับปล่องไฮโดรเทอร์มอลที่แผดเผาที่รอยร้าวระหว่างแผ่นมหาสมุทรที่พ่นสารเคมี เช่น ไฮโดรเจนซัลไฟด์ จุลินทรีย์ใช้สิ่งนี้เพื่อสร้างอินทรียวัตถุผ่าน “การสังเคราะห์ทางเคมี” เช่นเดียวกับพืชที่ใช้ดวงอาทิตย์ในการสังเคราะห์ด้วยแสงซึ่งจะป้อนระบบนิเวศที่ “อุดมสมบูรณ์” Pierre-Marie Sarradin หัวหน้าแผนก Deep Ecosystems ของ Ifremer ซึ่งเป็นหน่วยงานวิจัยของฝรั่งเศสกล่าว
น้ำพุร้อนไฮโดรเทอร์มอลเหล่านี้ไม่เป็นที่รู้จักโดยสิ้นเชิงจนถึงปี 1970 จนถึงขณะนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้ระบุสัตว์ทะเลประมาณ 250,000 สายพันธุ์ แม้ว่าจะยังมีอีกอย่างน้อยหนึ่งล้านชนิดให้ค้นพบ จะมีสัตว์ทะเลที่เข้าใจยากซ่อนอยู่ในส่วนลึกหรือไม่? แม้จะวัดได้ยาวกว่า 10 เมตร แต่ปลาหมึกยักษ์ก็หายากมาก
“ฉันไม่คิดว่าเราจะพบเมกาโลดอน” ออสบอร์นพูดถึงบรรพบุรุษยักษ์ของฉลาม มนุษย์อาจไม่ได้สำรวจใต้ท้องทะเลลึกมากนัก แต่พวกเขาได้ทิ้งร่องรอยไว้ ผ่านความร้อนทั่วโลก การจับปลามากเกินไป และมลภาวะ
มหาสมุทรกำลังกลายเป็นกรดเมื่อดูดซับ CO2 มากขึ้นเรื่อย ๆ มีความชุกของ “เขตตาย” โดยไม่มีออกซิเจนในขณะที่พบไมโครพลาสติกในกุ้งที่ความลึกเกือบ 11 กิโลเมตรในร่องลึกบาดาลมาเรียนา อาหารถึงด้านล่างในปริมาณที่น้อยกว่า นาดีน เลอ บริส กล่าวว่าสปีชีส์ที่ “มีชีวิตอยู่จนถึงขีดจำกัดแล้วในแง่ของออกซิเจนหรืออุณหภูมิ” นั้น “ถูกรบกวน” แล้ว แทงมวย สเต็ป
Credit By : Atelier-Fukuoka.com ryoshinotsukaus.com hikarikinou.org mbtonlinekauppa.com sankarengineering.com nigiyakana-kaze.com FastFloridaSimpleDivorce.com datadiri.org onlinedapoxetinepriligy.com oncake.net